Voor heel veel mensen is het een thema binnen de behandeling: gezien willen worden/niet gezien willen worden…
Voor mij was dit ook altijd een thema: gezien willen worden en goedkeuring willen krijgen dat ik mag zijn wie ik was. Binnen het drukke leven van mijn ouders en het horecabedrijf dat zij hebben was het vaak zoeken naar de momenten waarop ik gewenst was. Mocht ik op een druk tijdstip naar mijn ouders omdat ik me rot voelde na een ruzie met mijn vriendinnetje op school? Ik had mezelf wijs gemaakt dat ik dat niet mocht laten zien want mijn ouders waren veel te druk. En ik kon het zelf toch wel oplossen?
Gedurende mijn leven bleef dit een belangrijk thema (niet dat ik me er bewust van was).
Ik worstelde met gezien willen worden maar als ik gezien werd, kon ik daar niet goed mee om gaan. Dit kwam vooral tijdens mijn studie naar voren. Ik wilde leren en was leergierig maar ook kritisch. Als ik voor mijn mening ging staan kwamen er gelijk allerlei stemmetjes in mijn hoofd: ‘wie ben jij dat je dit durft te zeggen’, ‘anderen zijn veel slimmer dan jij’, ‘je hebt geen recht van spreken’, ‘je was veel te aanwezig, hou de volgende keer je mond maar dan ben je een veel beter mens’. Dus was ik de ene keer duidelijk aanwezig en de volgende keer wonnen de stemmetjes het en hield ik mijn mond. Beide manieren zorgden voor een knagend gevoel. Het klopte niet zoals ik het deed maar ik wist niet hoe ik het anders moest doen. Hierdoor kon mijn eetstoornis groeien want de stemmetjes werden steeds sterker en er kwamen steeds meer regeltjes in mijn hoofd waar ik naar moest leven om een ‘goed’ mens te zijn.
Tijdens mijn eetstoornistijd werd dit mijn grootste opgave. Ik wilde verdwijnen omdat ik niet gezien wilde worden, maar ik wilde ook wel gezien worden en geholpen worden. Jaren heb ik in het geheim geworsteld met de eetstoornis zonder dat iemand het wist. Totdat ik echt klem kwam te zitten en ook de eetstoornis zorgde voor een nog negatiever gevoel over mezelf. Iedere dag zou ik stoppen met mijn rare eetgedrag maar iedere dag stelde ik mezelf teleur. Hierdoor werden de stemmen sterker en mijn eigen ‘ik’ werd steeds kleiner. In het begin was dit nog niet zichtbaar voor mijn omgeving, want ik viel wel wat af, maar ik varieerde al jaren in gewicht dus dat was niet iets geks. Totdat ik mezelf letterlijk geen ruimte meer gaf en verder in omvang afnam. Ik wilde niemand lastig vallen met mijn problemen, maar juist door geen ruimte in te nemen nam ik des te meer ruimte in want iedereen maakte zich zorgen en ik deed net alsof er niets aan de hand was. Ik zag de zorgen van mijn omgeving en wilde mensen wel toelaten maar in mijn hoofd mocht dat echt niet.
Tot het moment waarop ik echt brak en mijn ouders toe kon laten in mijn wereld van ellende. Al snel werd duidelijk dat we dit niet als gezin op konden lossen en er hulp nodig was. Doordat ik zo lang had gewacht met hulp vragen werd het een intensief traject waarbij ik opgenomen moest worden en ik terug moest zien te komen bij mijn eigen ‘ik’ en die weer ruimte mocht geven te groeien en zichtbaar te worden. Ik was zo blij toen ik kon voelen dat ik het gevecht ging winnen en dat ik steeds sterker werd. Letterlijk en figuurlijk!
Dit gevecht om te herstellen van mijn eetstoornis ligt al jaren achter me, maar met het schrijven van dit verhaal en de website werd weer duidelijk hoezeer ik nog kan worstelen met volledig zichtbaar zijn. In mijn vorige functie bij een centrum voor eetstoornissen was ik als manager binnen het bedrijf wel heel zichtbaar en daar voelde ik me comfortabel in. Ik hoefde niet voluit naar buiten te treden met mijn visie. Comfortabel voelen in een functie betekend voor mij ook dat er niet voldoende groei was in mezelf. Juist dat wat je moeilijk vindt is de uitdaging. Ik vind het tijd dat ik mezelf volledig mag laten zien en uit mag dragen wat mijn visie is op de behandeling van jongeren. In mijn geval met een eetstoornis maar dit geldt ook op andere gebieden waar jongeren problemen ervaren.
Bij deze!
Ik zal mezelf niet meer verstoppen en ik hoop dat ik jullie hiermee ook uitdaag om zichtbaar te worden want ook in jou schuilt heel veel kracht en talent.
Durf te ontdekken en te leren!
Liefs Marieke